เมื่อเช้าเห็นพาดหัวข่าวนสพ. ว่า"ไทย2ญวน60 สถิติการอ่านหนังสือ"
ก็รู้สึกเออ อ่านน้อยนะคนไทย แต่ก่อนที่จะเห็นข้อความนี้ได้มีโอกาสไปอ่านหนังสือเก่าๆ เล่มหนึ่งมานิดนึง เกี่ยวกับการอ่านหนังสือ จำรายละเอียดไม่ค่อยได้ อ่านไม่หมดด้วย แต่โดยที่หนังสือพูดคือประมาณว่า
การที่เราจะอ่านหนังสือเล่มใดนั้น ควรจะถามตนเองว่าอ่านเพื่ออะไร ต้องการอะไรจากการอ่านครั้งนี้
การที่เราอ่านหนังสือที่เค้าแนะนำกันหรือว่าอ่านหนังสือที่ควรอ่านโดยที่คิดว่าอ่านเพราะเค้าว่าเป็นหนังสือที่ดีน่าอ่าน แต่ตนเองไม่ได้อยากอ่านนั้นแม้อ่านจนจบเล่มแล้ว เราก็จะไม่ได้อ่านอยู่นอกจากคำว่า เราอ่านหนังสือเล่มนี้แล้วนะ
หนังสือนั้นสามารถอ่านได้ทุกที่ทุกเวลาที่เราอยากอ่าน ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดสถานการณ์ใดก็ตาม การที่บ้างคนชอบอ้างปัจจัยต่างๆที่ทำให้อ่านไม่ได้นั้น น่าจะเป็นความเห็นแก่ตัวของผู้อ่านเองมากกว่า
จากการที่ได้อ่านหนังสือเก่าๆ เล่มนี้ ทำให้มุมมองต่อข้อความข้างบนเปลี่ยนไป ถ้าเมื่อก่อนผมคงจะคิดว่าคนไทยเนี่ย ขี้เกียจนะ โดนต่างชาติเค้าแซงไปอีกแล้ว แต่มีความคิดอีกแบบที่โผล่ขึ้นมาคือว่า คนไทยนั้นยังไม่สามารถหาหนังสือของตนเองที่จะอ่านได้หรือเปล่าหรือว่า ปริมาณหนังสือที่อ่านเนี่ยไม่ได้บอกถึงความฉลาดหรือบางสิ่งบางอย่างที่เพิ มพูนจากการอ่านหนังสือก็ได้
ปล. อยากให้ผู้ร่วมเดินทางในบล็อกได้แสดงความคิดเห็นกันด้วยนะครับ
