หวัดดีค้าาบ....ผมชื่อนิวครับ :)

:) สวัสดีครับ ผมชื่อ นิว นี่เป็นชื่อเล่นนะครับ มาจาก Neutron เวลาเขียนเป็นภาษาอังกฤษเลยเขียน Neu ไม่ใช่ New ซึ่งคนมักเขียนผิดเสมอๆ พอดีว่าพ่อผมเรียนมาทางฟิสิกส์แล้วก็ทำ thesis ตอนปริญญาโทเกี่ยวกับ รังสีแกมม่า (Gamma) และอนุภาค นิวตรอน (Neutron) ก็เลยเอามาตั้งเป็นชื่อเล่นของลูกสาวและลูกชายครับ

ผมเป็นคนสงขลาครับ (อยู่ภาคใต้หากใครนึกไม่ออก) ตอนนี้กำลังดังเลยครับเรื่องน้ำท่วม หลายคนมักบอกว่าหน้าตาผมก็บ่งบอกยี่ห้อว่าเป็นคนใต้อยู่มากเหมือนกัน ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาผมก็ภูมิใจและดีใจที่เป็นคนใต้เพราะว่า มีภาษาที่สามเป็นความสามารถพิเศษตั้งแต่เด็กๆ (ภาษาใต้) โดยไม่ต้องไปเรียน British counsil หรือ wallstreet ให้เปลืองตังค์ (๕๕๕๕)

เรียนอยู่ที่สงขลาได้พอสมควรก็ข้ามน้ำข้ามทะเลมาเรียนม.ปลายที่ศาลายา ชีวิตเปลี่ยนเลยแหละครับ ออกจากบ้านครั้งแรก อยู่หอพักตลอด ได้ทุนเรียนแถมเรียนหนักโคตร แล้วก็มีกิจกรรมให้ทำมากมาย ก็เลยมีประสบการณ์หลากรสชาติให้ได้ลิ้มชิมลองอยู่มากในช่วงวัยพายุบุแคม นับได้ว่าผลพวงจากประสบการณ์หรือเหตุการณ์ในตอนนั้นยังคงมีกลิ่นอายมาจนถึงทุกวันนี้

ด้วยความที่คุ้นเคยกับศาลายา และ ศาลายาสโตร์ กับ ประตูสาม เป็นอย่างดีตอนม.ปลาย ก็เลยเลือกเรียนที่คณะวิทย์ มหิดล แล้วก็ตั้งใจว่าจะเลือกเรียนภาคชีวะเพราะว่า ตอนเอ็นท์สะท้าน เลือกหมอแต่ไม่ติดเลยเรียนชีวะหล่ะกาน ยังไงก็อยู่ในสายความรู้นี้ แล้วก็ชอบด้วย (รึป่าว ? อิอิ)

และแล้วก็เกิดจุดพลิกผันทางความฝันอีกครั้ง เมื่อได้ไปงาน open house ที่คณะวิทย์ พญาไท ตอนปี 1 แล้วเข้าไปดูที่หลักสูตรนิติวิทยาศาสตร์ เพิ่งรู้ว่ามีป.โทด้วย แถมเรียนไบโอมาแล้วก็ต่อได้ เลยตั้งใจว่าจบตรีแล้วจะต่อโทอันนี้แหละ เพราะก็ชอบเรื่องนี้มาตั้งแต่ม.ต้น ชอบไปดูผ่าศพเวลามีงาน open house ที่มอ.หาดใหญ่ แล้วก็ชอบอาจารย์หมอพรทิพย์ สุดท้ายเลยได้เรียนอยู่ ณ ตอนนี้

ดูเหมือนว่าชีวิตจะราบรื่น มาตามขั้นตอน เป็น step ไม่มีอะไรยากเนอะ.... ป่าวเลยย !!! หลายๆ ช่วงก็ไม่ง่าย งงๆ ก่ง ก๊ง อยู่เหมือนกัน แต่ก็ผ่านมาได้และผ่านมาแล้ว จนถึงทุกวันนี้ ไม่ได้เก่งอะไรหรอกนะครับ แต่มันก็ผ่านมาตามกาลเวลา ตามเรื่องตามราวของมัน ได้เลือก ได้ทำ ได้ตัดสินใจ ในแบบนั้นแบบนี้ไป ไม่รู้ว่าถูกหรือผิด แต่ผลที่ตามมามันก็เห็นอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

และแล้วตอนปี 3 ก็ได้เรียน NREM ครับ ได้เรียนรู้ด้วยกระบวนการเรียนรู้แบบใหม่ ตั้งแต่นั้นมาจนถึงตอนนี้ เรียกว่าได้ว่า เป็นประสบการณ์ที่สุโค่ยยย ต้องเล่าให้ลูกให้หลานฟังเป็นนิทานก่อนนอนเลยทีเดียว ด้วยการเรียนรู้แบบนี้ ทำให้ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น เข้าไปตั้งคำถามกับตัวเองมากขึ้น เข้าไปตั้งคำถามกับความฝันเรื่องเรียนต่อโทนิติวิทย์ ซึ่งเป็นฝันเพียงหนึ่งเดียวของผม เข้าไปตั้งคำถามกับตัวเองจริงๆ ว่า ชีวิตนี้จะทำอะไร แถมได้รู้ด้วยว่า มันมีทางอื่นด้วยนะ นอกจากเรียนปริญญาโท ปริญญาเอก ทางอื่นแบบทางอื่นที่สัมผัสได้จริงๆ นะ ไม่ใช่ทางอื่นแบบที่ดูรายการสัมภาษณ์ชีวิตคน คนสู้ชีวิต ทั้งหลาย ที่ผมอินแต่ไม่เคยคิดว่าจะไปทำจริงๆ หรือไม่เคยกลัวที่จะเลือกเพราะตอนนั้นผมก็วาดฝันไว้ไกลๆ ว่าซักวันคงได้ใช้ชีวิตแบบนั้น แต่ไม่คิดว่าพอมันรู้สึกจริงๆ อย่างที่เล่านี้ แล้วก็เลือกได้ตอนจบตรีเนี่ย ความกลัวที่จะไปเลือกมันถึงได้มากเหลือเกิน....

ผมเพิ่งมาเอ่ะใจเมื่อเร็วนี้เองว่า บางทีไอ้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ตอนเด็กๆ หรือเรื่องที่เราไม่สบายใจนี่มันโคตรจะสำคัญและส่งผลมาถึงตอนนี้เลย เพราะก่อนหน้านี้ผมคิดว่าเรื่องสำคัญที่สุดก็ต้องเป็นเรื่องเรียน ไม่ได้บ้าเรียนมากนักนะ แต่พอถึงเอาเข้าจริงตอนตัดสินใจสำคัญก็เลือกเรื่องเรียนก่อนทุกที แล้วผมก็คิดว่าเรื่องอื่นๆ เป็นฉากประกอบชีวิต แต่พอมานั่งนึกๆ ดู เราจำเรื่องฉากประกอบชีวิตนี้ได้ดีกว่า ข้อสอบตอนสอบเข้าม.ต้นหรือม.ปลายซะอีก....อิอิ

หวังว่าอ่านแล้วคงได้รู้จักกันมากขึ้นนะ แล้วเดี๋ยวเราไปรู้จักกันมากขึ้นอีกในการเดินทางต่อจากนี้นะครับ

นิว :)